პროცესების ოპტიმალური მართვის თეორიის ინტენსიური განვითარება დაფუძნებულია მის მრავალმხრივ გამოყენებებზე. პროცესების უმრავლესობა, რომელთანაც გვაქვს საქმე პრაქტიკაში, მართვადია და ამიტომაც მათი რეალიზაციისას მნიშვნელოვანია მივიღოთ ოპტიმალური გადაწყვეტილება. საუკეთესო გადაწყვეტილების პოვნა და შესაბამისი პროგრამული ფუნქციების შექმნის საჭიროება არსებობს ყველგან. ხშირად პრაქტიკულად მნიშვნელოვანი პროცესები აღიწერებიან არალოკა-ლური სასაზღვრო პირობების მქონე კერძოწარმოებულიანი დიფერენციალური განტოლებებით. არალოკალური სასაზღვრო ამოცანები ბუნებრივი სახით მიიღებიან რეალური პროცესებისა და მოვლენების მათემატიკური მოდელების აგებისას სიმკვ-რივის თეორიიდან, დიფუზური პროცესებიდან, ქიმიური რეაქციის კინეტიკის, დრეკადობისა და გარსთა თეორიიდან და სხვა. საკმაოდ ხშირად გვხდება არა-ლოკალური სასაზღვრო ამოცანები მათემატიკური მოდელირებისას ბიოლოგიაშიც. კერძოდ, ასეთი ამოცანები მიიღება მიკრობების პოპულაციის გამრავლების პროცესების მოდელირებისას. ამიტომაც ასეთი სისტემების მართვის პრობლემების შესწავლა, რომელიმე პროგრამულ გარემოში შესაბამისი მართვის სისტემების ფუნქ-ციების შექმნა, მეტად მნიშვნელოვანია.

ხშირად თვლიან, რომ ღირებულებები მოსწავლეს მხოლოდ ზოგიერთი საგნის სწავლებისას უნდა განუვითარდეს (მაგ. ქართული ენა და ლიტერატურა, ისტორია). განათლების თანამედროვე მკვლევრები ამ მოსაზრებას განიხილავენ, როგორც მცდარს. სპეციალისტები თვლიან, რომ ტრადიციული გაკვეთილის მეშვეობით მოსწავლე იძენს მხოლოდ ცოდნას და მას „ასწავლიან“ ღირებულებებს. თანამედროვე გაკვეთილზე კი მოსწავლე იძენს ცოდნას და მას უვითარდება ეთიკური ფასეულობები და ღირებულებები. ასეთ გაკვეთილს ღირებულებებისა და ცოდნის შეძენის (VaKE) გაკვეთილს უწოდებენ, სადაც გამოიყენება სწავლა-სწავლების მეთოდი, რომელიც ცოდნის შეძენასთან ერთად მოსწავლეს ღირებულებებს უვითარებს, სასწავლო პროცესს საინტერესოს ხდის და სწავლა-სწავლების მიზნების მიღწევას აიოლებს.