თარგმანის როლი კაცობრიობის ცივილიზაციის განვითარებაში საყოველთაოდ ცნობილი და უდავოა. ამიტომაც, თარგმანი ბევრი სწავლულის, მწერლის, კრიტიკოსის, თარგმანის პრაქტიკოსისა და სხვა მომიჯნავე დისციპლინებში მომუშავე მკლევართა ინტერესს იწვევს. ბოლო ათწლეულების განმავლობაში კვლევებმა თარგმანის თეორიასა და პრაქტიკაში მნიშვნელოვან წარმატებებს მიაღწია. ჩამოყალიბდა თარგმანმცოდნეობის საბაზისო თეორიული კონცეფციების საკმაოდ მდიდარი ფონდი. თუმცა, აქვე უნდა აღინიშნოს, რომ თარგმანმცოდნეობის, გარკვეული ნაწილი დარჩა არასაკმარისად შესწავლილი, ზოგიერთი მნიშვნელოვანი საკითხი ნაკლებად გამოკვლეული და ახსნილი.

ნაშრომში წარმოდგენილია XIX ს-ის ბოლოსა და XXს-ის I ნახევრის ქართული ხელოვნების განვითარების ზოგადი სურათი.
XX ს-ის დასაწყისში ქართულ ხელოვნებაში მეტად მრავალფეროვანი და საინტერესო სურათი იქმნება. თბილისში იმდროისათვის აკადემიურ მხატვრობასთან ერთად თანაარსებობდა ევროპული ავანგარდის თითქმის ყველა ძირითადი მიმდინარეობა. თუმცა, 1930-იანი წლებიდან ანექსირებული საქართველოს კულტურამ ერთიანი საბჭოური კულტურულ-ესთეტიკური სივრცის შექმნის მიზნით მეხსიერებიდან სრულიად ამოშალა XXს-ის დასაწყისის სახელოვნებო ცხოვრება.

ადამიანი თავს ბედნიერად მიიჩნევს სრული ჯანმრთელობის შემთხვევაში, ჯანმრთელობა ერთ-ერთ უმნიშვნელოვანესი ფაქტორია ქვეყნის ეკონომიკური განვითარებისა. მასზე დიდადაა დამოკიდებული ადამიანების სიცოცხლის ხანგრძლივობა, მისი შრომის უნარიანობა, შრომის ინტენსივობა და სხვა.

პროფესიის არჩევას უდიდესი სოციალური და ეკონომიკური მნიშვნელობა აქვს. პროფესიის არჩევა როგორც წესი, შრომითი საქმიანობის დაწყებამდე უნდა მოხდეს. შესაბამისად, პროფორიენტაციული მუშაობა, აღმზრდელობითი და სასწავლო დაწესებულებების მოვალეობაა. თანამედროვე საკადრო კონკურენციის პირობებში მნიშვნელოვანია პრიორიტეტების სწორად განაწილება და მართებული, მომავალზე გათვლილი არჩევანის გაკეთება, მიუხედავად ამისა, საჭიროა შესაძლებლობებისა და უნარების გათვალისწინება.

რუსეთმა, სძლია რა ხანგრძლივ და დაძაბულ დაპირისპირებაში თავის მეტოქეებს , XIX საუკუნის დასაწყისისათვის გეოპოლიტიკური თვალსაზრისით ძალზე მნიშვნელოვანი რეგიონი, კავკასია დაიქვემდებარა. მაგრამ მას სურდა ახლად შეერთებული მხარე პოლიტიკური, ეკონომიკური და დემოგრაფიული თვალსაზრისითაც აეთვისებინა, რათა იგი იმპერიის ორგანულ და განუყოფელ ნაწილად გადაექცია. ამისათვის აუცილებელი იყო კავკასიის ფართომასშტაბიანი კოლონიზაცია, რომელიც ვერ განხორციელდებოდა თავისუფალი მიწის ფონდის გარეშე. სწორედ ეს იყო კავკასიის არაერთი ერის, მათ შორის აფხაზთა მშობლიური ადგილებიდან აყრისა და ოსმალეთში გადასახლების - მუჰაჯირობის ძირითადი მიზეზი. აფხაზეთის მოსახლეობის გასახლების საკითხში რუსეთისა და ოსმალეთის ინტერესები ერთმანეთს დაემთხვა. მშობლიური ადგილებიდან აყრილი აფხაზები ოსმალეთის იმპერიაში გადასახლდა. ასე აღმოჩნდნენ აფხაზი მუჰაჯირები აჭარაში, სადაც ადგილობრივმა ქართველობამ ისინი თბილად მიიღო და შეიფარა.